- Πληροφοριακά Στοιχεία
-
Κατηγορία: Blog
-
Δημοσιεύθηκε : Τετάρτη, 09 Απριλίου 2014 09:12
4η ορειβατική πρόκληση του ΕΟΣ Κορίνθου
Διάσχιση και διανυκτέρευση στην Ντουρντουβάνα
Η ιδέα για μια ορεινή διάσχιση ή καλύτερα για διαδοχικές χειμερινές αναβάσεις στις κορυφές της Ντουρντουβάνας, στον νομό Κορινθίας, γεννήθηκε κατά την διάρκεια της καλοκαιρινής διάσχισης, που πραγματοποίησε ο ΕΟΣ Κορίνθου στην περιοχή.
Έτσι η εκδρομή αυτή επιλέχθηκε μεταξύ άλλων, έπειτα από συνεχείς και… μακροσκελείς συζητήσεις στα γραφεία του συλλόγου.
Συμμετέχοντες, οι γνωστοί σκληροπυρηνικοί. Ο Θόδωρος, ο Θοδωρή, ο Χριστόφορος, ο Πάνος ο ναυτικός, ο Κώστας, ο Σπύρος από το Αίγιο, ο Δημήτρης από το Αγρίνιο, ο Δημήτρης από το Άργος, τα κορίτσια μας, η Νικολέτα, η Δήμητρα, η Μαρία, η Μαρίνα και ο γραφών.
Έτσι, όλοι οι Κορίνθιοι μαζευτήκαμε στο κέντρο της πόλης μας, στο γνωστό σημείο απέναντι από τα δικαστήρια, αγουροξυπνημένοι στις 6.00 το πρωί. Συμπτυχθήκαμε σε δύο αυτοκίνητα και… δρόμο για την ορεινή Κορινθία. Έπειτα από δυο ώρες ταξίδι, κάμποσες στροφές και ανηφόρες, παρκάραμε τα αυτοκίνητα μας στις όχθες της λίμνης Δόξας.
Εκεί συναντήσαμε τον Δημήτρη με το αγροτικό του και τον Σπύρο από το Αίγιο με τον φίλο του. Φορτώσαμε τα πράγματα στα αγροτικά, οι τυχεροί τακτοποιηθήκαμε μέσα σ αυτά, οι υπόλοιποι καρότσα και δρόμο για το σημείο της κατασκήνωσης στους πρόποδες της Ντουρντουβάνας στα 1300μ. υψόμετρο.
Όλα αυτά βέβαια, αφού ξεκολλήσαμε τον Θοδωρή από τις λάσπες στις οποίες κόλλησε το μικρό αυτοκινητάκι του που βάλθηκε να μεταμορφωθεί σε τζιπ. Τον φορτώσαμε και αυτόν στην καρότσα και ξεκινήσαμε τον χωματόδρομο που ανηφορίζει μέσα από το αρχέγονο δάσος με τα θεόρατα και πανέμορφα έλατα.
Ο δρόμος δύσκολος, οι λάσπες πολλές, αλλά στο τέλος τα καταφέραμε. Αφού επιθεωρήσαμε στα γρήγορα το σημείο της κατασκήνωσης το οποίο θα γινόταν το σπίτι μας για το σαββατοκύριακο, ξεκινήσαμε το μονοπάτι που μας οδήγησε, έπειτα από κάνα δύωρο στο διάσελο του Μαδερού στα 1800 μ. Φυσικά είμαστε στα χιόνια. Το τοπίο είναι υπέροχο, περπατάμε στην βάση των κορυφών Καράβι Νησί, τι περίεργο όνομα βουνού τόσο μακριά από την θάλασσα!
Το χιόνι, ιδανικό για περπάτημα, καθώς βούλιαζε ελάχιστα αλλά δεν ήταν και παγωμένο για να χρειάζεται κραμπόν – πιολέ.
Η κορυφή μας προκαλεί, ντυμένη στα λευκά με χιόνι καθαρό και απάτητο, μας καλεί κοντά της και σαν όμορφη και φιλόξενη οικοδέσποινα, μας υποδέχεται μετά από μιας ώρας δυνατής ανάβασης με έναν καιρό υπέροχο, με έναν ήλιο ζωντανό που μας ζεσταίνει και με μια ατμόσφαιρα που επιτρέπει στο βλέμμα μας να περιηγηθεί ελεύθερα όσο του επιτρέπουν τα όρια του.
Πώς να περιγράψουμε την θέα. Απεναντί μας το Καράβι Νησί, με όλη του την μεγαλοπρέπεια, με τις απότομες κλίσεις του, ένα εντελώς βράχινο βουνό, με τα λούκια του γεμάτα χιόνι είναι η επόμενη προσπαθειά μας. Το Γαρδίκι, αυτή η απόληξη του Χελμού δίπλα μας, τα κτένια του Χελμού όπου όλοι συμφωνήσαμε να τα διασχίσουμε σύντομα, πιο μακριά η κορυφογραμμή του με τον Αρίσταρχο να διακρίνεται καθαρά και να υπενθυμίζει την προσπάθεια του ανθρώπου να γνωρίσει τον κόσμο που τον περιβάλλει, η Μικρή και η Μεγάλη Ζήρεια, το Μαίναλο, ο Ερύμανθος, το Παναχαϊκό…
Συνολικά 3,5 ώρες πορείας για την κορυφή του Μαδερού στα 2100μ. Αφού απολάυσαμε την θέα, κατηφορίσαμε για το διάσελο, καθώς η μέρα καλή-καλή, ο ήλιος δίπλα μας, αλλά αυτή την εποχή και σ αυτά τα ύψη ο αέρας είναι πάντοτε παγωμένος. Στο διάσελο που ενώνει τα δύο βουνά σταματήσαμε. Αναπληρώσαμε δυνάμεις, τσιμπήσαμε κάτι και η ομάδα χωρίστηκε. Οι πιο έμπειροι θα ανεβούμε στο καράβι και οι υπόλοιποι θα απολαύσουν την θέα και θα μας περιμένουν.
Το καράβι, ένα βουνό απομονωμένο και σχετικά άγνωστο, γεμάτο διαδρομές με έντονες κλίσεις και δύσκολο να κατακτηθεί χειμώνα, μας φέρθηκε καλά και μας συντρόφεψε μέχρι την κορυφή του, έπειτα από μια ώρα γρήγορης, τεχνικής και… κοπιαστικής ανάβασης. Μια γρήγορη ματιά στην κορυφή, μια υπόσχεση για χειμερινή διάσχιση της κορυφογραμμής τον επόμενο χειμώνα και γρήγορα κάτω να συναντήσουμε τους υπόλοιπους και να ξεκινήσουμε για την κατασκήνωση.
Μετά από δυο ώρες περίπου στήσαμε τις σκηνές, ήπιαμε ένα γρήγορο καφέ ή τσάι, μαζέψαμε τα ξύλα και ο ψήστης Χριστόφορος ετοίμασε τις ξύλινες σούβλες για τα κρέατα. Φαγητό αρκετό, κέφι ακόμα περισσότερο, παρά τις εφτά ώρες που περπατήσαμε σήμερα. Ευτυχώς η νύχτα ήταν υπέροχη, χωρίς κρύο και καθόλου αέρα, οπότε οι συζητήσεις δίπλα στην φωτιά άναψαν για τα καλά, το κρασί μας ζέστανε και οι ώρες πέρασαν γρήγορα.
Στις 9.30 όλοι για ύπνο, καθώς το πρωί πάλι έχουμε πρωινό ξύπνημα και πολλές ώρες περπάτημα.
Στις 7.00 όλοι όρθιοι, τα γκαζάκια άναψαν, τσάι, καφές ελληνικός και νες, μοιράστηκαν αναλόγως των προτιμήσεων, οι σκηνές μαζεύτηκαν, κλειδώθηκαν στα αυτοκίνητα για τον φόβο των ιουδαίων και η πορεία για την κορυφή της Ντουρντουβάνας άρχισε.
Το μονοπάτι ανηφορίζει μέσα από το υπέροχο δάσος της Ντουρντουβάνας, ίσως το ομορφότερο της Κορινθίας. Πυκνό με ψηλά δέντρα μαύρης ελάτης, σκιερό και λίγο απόκοσμο, μας οδηγεί μέχρι το διάσελο του κυνηγού.
Έπειτα άρχισε το χιόνι. Παγωμένο μέσα στα δέντρα, πιο μαλακό στον ήλιο πάντα όμως με κραμπόν-πιολέ. Όσο πλησιάζαμε τις κορυφές το χιόνι γινόταν περισσότερο, έμοιαζε με μανδύα λευκό με μαλακό χαλί στρωμένο παντού. Πραγματικά αν το βλέμμα προσηλωνόταν στις κορφές, νόμιζες πως ήσουν στην Ελβετία.
Έτσι μετά από 3,5 ώρες πορείας βρισκόμαστε στην κορυφή Ντουρντουβάνα στα 2087 μ. Ξεκούραση, νερό, φαγητό, και εμπρός για την επόμενη, την Τριανταφυλιά έπειτα από μια ώρα περίπου. Αφού απολαύσαμε την θέα και από αυτή την κορυφή κατηφορίσαμε για δυο ώρες και καταλήξαμε στο χώρο της κατασκήνωσης όπου και μας περίμεναν τα αυτοκίνητα.
Χωματόδρομος, άσφαλτος, καφές και έτσι έπειτα από δυο μέρες ξεγνοιασιάς, ευτυχίας και ζωής στην φύση επιστρέψαμε στον πολιτισμό. ..
Όχι για πολύ όμως, για καμια βδομάδα μόνο, γιατί το επόμενο σαββατοκύριακο όλο και κάποια κορυφή θα μας περιμένει!!!!!!
