Το φυσικό περιβάλλον: 

 

προστάτης και πηγή και πρότυπο ομορφιάς για τον άνθρωπο. 
Είναι γνωστό ότι στον πλανήτη μας ο άνθρωπος γεννιέται, ζει, αναπαράγεται και πεθαίνει σε ένα φυσικό περιβάλλον, το οποίο του παρέχει όλα τα αναγκαία στοιχεία ζωής.

Μερικά από τα στοιχεία αυτά, όπως ο αέρας, το φως και το νερό τα παρέχει η φύση σε αφθονία και άλλα, όπως η τροφή, η στέγη, η ασφάλεια από τους φυσικούς κινδύνους και η προστασία από τον καύσωνα, το ψύχος, τις ασθένειες, παρέχονται στον άνθρωπο μετά από επινοήσεις και προσπάθειές του.

Το φυσικό περιβάλλον υποστηρίζει όχι μόνο την υλική ζωή του ανθρώπου, αλλά και την πνευματική και ψυχική υπόστασή του, παράλληλα, σε όλο το βίο του.

Το φυσικό περιβάλλον αποτελείται, ως γνωστό, από το Ζωικό βασίλειο, το Φυτικό Βασίλειο και την ανόργανη, τη λεγόμενη νεκρή, ύλη. Σε μια σχέση αναγκαιότητας βρίσκονται συνεπώς μεταξύ τους τα ζωντανά και η νεκρή φύση.

Το τελειότερο, το πνευματικότερο και το απαιτητικότερο από τα ζωντανά όντα είναι ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος όμως έχει και μία άλλη χαρακτηριστική ιδιότητα: είναι το καταστρεπτικότερο από όλα τα άλλα ζωντανά όντα. Και με την έμφυτη επινοητικότητα και απληστία, που τον διακρίνει εκμεταλλεύεται τα πάντα και συχνά αλλοιώνει τη φύση, μολύνει το περιβάλλον και, μερικές φορές, για πρόσκαιρα και φαινομενικά ωφελήματα φθείρει τα θεμέλια της συνέχειας της ζωής πάνω στη γη.

Στη φύση τίποτα δεν είναι περιττό, η απόλυτα τυχαίο. Τα πάντα βρίσκονται σε σχέση άμεσης ή έμμεσης αναγκαιότητας και συνάφειας.

 

Αλλά πέρα από την υλική αναγκαιότητα η φύση είναι και αισθητικά ωραία. Και η ωραιότητα αυτή αποτελεί πηγή ψυχικής αγαλλίασης και μέτρο ηρεμίας και αφετηρία στοχασμού. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι η φύση είναι αμίμητο αριστούργημα. Τα χρώματα στη φύση, τα σχήματα και οι συνθέσεις των φυτών, των εντόμων και των ζώων, τα αισθητήρια όργανα και οι ποικίλοι αμυντικοί τους εξοπλισμοί, οι ήχοι οι προκαλούμενοι από τη θάλασσα, τους ποταμούς, τα δάση, οι τόνοι και οι μελωδίες των πτηνών, οι φωσφορισμοί των ψαριών, αλλά και η εναλλαγή των εποχών και κάθε πτυχή της φυσικής δημιουργίας, όλα μαζί συνθέτουν ένα μεγαλειώδες ποίημα για τον άνθρωπο.

Η τέχνη προσπαθεί να μιμηθεί ή να συμπληρώσει τη φύση. Δεν το πετυχαίνει όμως πάντοτε ή μάλλον για να ακριβολογούμε το πετυχαίνει σπάνια. Τότε, η τέχνη δημιουργεί αριστουργήματα. Εφόσον η τέχνη εμπνέεται από τη φύση ή δεν αποκλίνει ή απομακρύνεται πολύ από αυτή κατορθώνει να προεκτείνεται πολύ από αυτή,  κατορθώνει να προεκτείνει και να προβάλλει εντονότερα το φυσικό κάλλος. Η αρχαία Ελληνική τέχνη υπήρξε κλασική, γιατί είχε  πρότυπο της  την φύση. Και πράγματι προσέγγισε πολύ τη φυσική αγνότητα και τις απλές τόσο εκφραστικές φυσικές  γραμμές.

Γενικά ο άνθρωπος ζει και κινείται στο φυσικό περιβάλλον, το οποίο ικανοποιεί τις υλικές, πνευματικές και συναισθηματικές του ανάγκες με την προϋπόθεση ότι ο πληθυσμός συγκρατείται σε λογικά όρια αύξησης και ο ίδιος ο άνθρωπος σέβεται το περιβάλλον του.

 Βασικές αρχές για την προστασία του περιβάλλοντος. 
Ο άνθρωπος παρ όλα τα κατορθώματά του εξακολουθεί να είναι ένα τμήμα της φύσης. Όταν πεθάνει η φύση,  θα εξαφανιστεί και ο άνθρωπος. Η προστασία συνεπώς της φύσης είναι και προστασία του ανθρώπου.  Είναι προϋπόθεση της επιβίωσής του.

Η ευθύνη για τη διατήρηση των φυσικών τοπίων και για την προστασία των φυτών και των ζώων βαρύνει εμάς. Πολλά ζώα και πολλά φυτά δεν τα γνωρίζουμε, όπως δε γνωρίζουμε και τι ρόλο έπαιζαν στη φύση. Δεν τα γνωρίζουμε , γιατί εξαφανίστηκαν. Και τα ζώα και τα φυτά που εξαφανίζονται είναι απόδειξη της αλλοίωσης του περιβάλλοντος στο οποίο ζούμε.